Het oorspronkelijke begijnhof was een groot hof dat in 1470 ruim 300 begijnen telde.
Om strategische redenen werd het oude Begijnhof tijdens de Tachtigjarige Oorlog in 1578 door het Staatsgarnizoen gesloopt. Nadat het Spaanse gezag te Herentals was hersteld, gaf de magistraat in 1590 de toelating om het Begijnhof opnieuw op te richten. Daar beleefde het Begijnhof een nieuwe, relatieve bloei. In 1951 werd te Herentals de laatste begijn geprofest. Nu leeft er spijtig genoeg geen enkele begijn meer.
Langs de Begijnenstraat betreedt men het Begijnhof door de overwelfde doorgang van het poortgebouw. De gevel draagt het jaartal 1622 en in de nis staat een beeld van de Heilige Begga. De tweede poort van het Begijnof geeft uit op de Burchtstraat en werd opgetrokken in 1640. Beide poorten zijn beschermd als monument bij K.B. van 13 augustus 1953.

Ongeveer in het midden van het Begijnhof tegenover een reeks pittoreske 17de-eeuwse huizen, ligt in een stemmige tuinomgeving het begijnenkerkje (1614), met waardevol kerkinterieur. De kerk is te bezichtigen met een gids na afspraak met de dienst toerisme.

Buiten kijkt men door de dreef van de kerk uit op het oudste huis van het Begijnhof nl. het Fundatiehuis, beschermd als monument in september 1979.

Tegenover 'Ons Heer op de koude steen' aan de kerk staat het merkwaardigste gebouw van het Begijnhof, nl. de zogenaamde 'Infirmerie' (het oorspronkelijke Convent). Sinds 1983 werd dit mooi historisch pand ingericht tot 'Begijnhofmuseum', dat toegankelijk is op aanvraag voor groepen op het nummer +32 14 219068.

Bron: UiTinVlaanderen.be